Toen ik op 18 jaar een opleidingskeuze diende te maken werd dat een moeilijk iets; zou het master* in de psychologie of in de rechten worden?
Het werd rechten. En daarna een master in de criminologie. Aan de VUB.
Meer dan 20 jaar was ik aan de slag met juridisch werk; aan de Balie, in de privé-sector, in internationale context, in forensische settings.
Met plezier en gedrevenheid.
Maar toen kwamen de vraagtekens: was dit wat ik ook de volgende 20 jaar wou doen?
Euh…
De vraagtekens werden groter en groter.
Het woordje ‘psychologie’ begon hoe langer hoe vaker door mijn hoofd te dansen.
Eerst als voorzichtig walsje, maar al gauw als een regelrechte Argentijnse tango.
Nièt meer te negeren.
En ja, ik ging -op wat men dan ‘op latere leeftijd’ noemt- psychologie studeren.
En dat voelde dus nièt als studeren…
Heerlijk.
Intussen ben ik reeds meer dan 15 jaar als therapeut aan de slag, waarvan meer dan 12 als volwassenentherapeut in een CGG (Centrum Geestelijke Gezondheidszorg).
En ben ik zeer blij dat ik ‘onderweg’ de keuze maakte om mijn passie licht, lucht en ruimte te geven.
Het is een voorrecht om het vertrouwen te krijgen van zoveel verschillende mensen,
om een stukje in en van hun leven te mogen meestappen en hen te ondersteunen in het reorganiseren van hun persoonlijke rugzak, zodat die minder belastend en bepalend wordt.
Steeds op basis van gelijkwaardigheid tussen cliënt en therapeut.
Het werkveld blijft boeiend (understatement).
En blijven groeien is voor mij van zeer groot belang.
Daarom ga ik geregeld extra zuurstof scheppen in opleidingen, waaronder totnogtoe Solution-Focused Practitioner (Milwaukee BFTC, Wisconsin), Cognitive Behavior Therapy (Beck Institute, Philadelphia), Positive Psychologie (Martin Seligman), Dialectical Behavior Skills (Marsha Linehan).
* Toen nog licentiaat
Cirkels 